Oyunlar her yaşa uygun olarak bilinir. ve bundan dolayıdır ki herkes oyun oynar . şu anda büyüklerimiz pek oyun oynamaz çünkü bunu bilmezler ve elektronik aletleri pek kullanmazlar. fakat bir sonraki gelecek için yani 50-60 yıl sonraki çocukların ve büyüklerin hepsinin bilgisayar oyunu oynayacağı bilinmektedir.
Bilgisayar oyunları çocuk, ergen ve genç yetişkinler için hayatlarının normal bir parçası, anne-babalar içinse baş belası olarak tanımlanabilir. Birçok araştırma bilgisayar oyunlarının çocuk gelişimi üzerindeki olumsuz etkilerinden bahsederken, anne-babalar özellikle bilgisayar oyunlarına karşı nasıl bir takınılması gerektiği konusunda çaresiz kalıyor: “Çocuğum bilgisayar başından kalkmak bilmiyor, denediğim hiçbir yöntem işe yaramıyor”, “Sürekli vurmalı-kırmalı oyunlar oynuyor. Ya ileride o da öyle biri olursa?”. Diğer yandan çocuklar ve ergenler, anne-babalarının kısıtlamalarından sıkılmış durumdalar: “O bölüme gelebilmek için o kadar kastım/uğraştım, nasıl kapatayım?”, “Eğer oynamazsam, puanım düşecek ve bizim takım yenilecek”, “Oyunları merak ediyorum, ayrıca sürekli bilgisayar oyunları oynayan bir tek ben değilim, tüm arkadaşlarım oynuyor”. Bu görüş farklılıklarına karşın, anne-babaların ve çocukların birleştikleri nokta ise bu tartışmadan çok sıkıldıkları.
Duruma çocukların perspektifinden baktığımızda, onların her şeye rağmen bu oyunları oynamakta ne kadar istekli olduklarını ve oyunlara farklı anlamlar yüklediklerini görüyoruz. Yazının bu kısmında bilgisayar oyunları oynamanın altında yatan motivasyonlardan bahsedeceğim. Bunu yaparken, Amerika’da 1254 ortaokul öğrencisinin katıldığı bir araştırmanın sonuçlarından faydalanacağım. Araştırmanın ortaya koyduğu sosyal, duygusal ve entelektüel motivasyonlara ek olarak, bilgisayar oyunların bilişsel gelişim üzerindeki olumlu etkilerinden bahsedeceğim. Her bölüm sonrasındaki “Ne yapılabilir?” bölümüyle, bilgisayar oyunlarının çocuklara sunduğu olumlu etkilerin, ebeveyn-çocuk ilişkisine nasıl genellenebileceğini hakkında seçenekler sunmaya çalışacağım.
– Sosyalleşme imkanı sağlama: Ebeveynler elektronik oyun oynamayı bireyi çevresinden ayrıştıran bir aktivite olarak görürler. Onlara göre çocuklar oyunu ebeveynlerine yeğler ve odalarına kapanıp oyun oynarlar. Fakat çocuklar ebeveynleriyle hemfikir değiller; onlar oyunların arkadaşlarıyla takılmak, oyun hakkında veya oyun dışında şeylerden konuşmak ve sosyalleşmek için bir uygun bir ortam olduğunu söylüyorlar. Ito ve Bittani (2009) bilgisayar oyunlarını bowling, hırsız-polis gibi oyunların evrimleşmiş hali gibi düşünebileceğimizi belirtiyor.
– Çekişmeyi ve eğlenceyi aynı anda yaşama: Araştırmada rekabet etmenin ve kazanma isteğinin, özellikle erkekler için elektronik oyun oynamadaki en güçlü motivasyon olduğu ortaya çıkmış. Çocukların hoşuna giden diğer bir öğe oyun oynamanın getirdiği sosyal ödüller: bir şeyi nasıl yaptığı hakkında konuşmak, aynı ilgi alanını paylaşmak, akranları arasında öne çıkmak. Kazanmanın gururu, kendilerine olan güveni arttırması, bir şeyleri başarabilme hissi ise hem kızlar hem de kızlar tarafından yaşanılan rekabeti daha da anlamlı hale getiriyor.
umarım sizde çocuklarınızı elektronik cihazlardan uzak tutmaz ve oynamalarını istersiniz.fakat denetlemeyi unutmayın...
